Twee-duizend-en-elf. Het jaar voor twee-duizend-en-twaalf.
Het laatste jaar voordat de wereld vergaat, tevens het jaar waarin de aardse bevolking unaniem overeenkomt dat het mooi is geweest. Mohammed Bouazizi was het eerste schaap die de dam over ging, na hem volgden er meer. Veel meer. Enige successen behaald, de één iets succesvoller en doeltreffender dan de ander. De één iets sneller dan de ander, maar they keep on fighting or die trying. Na alle oproer in de (voornamelijk) arabische wereld, is het nu de beurt aan de vrouwen om hun stem te laten horen, enfin!
De vrouwen in Saudie Arabië hebben hun kiesrecht afgedwongen. Tot op heden hadden zij geen recht om te stemmen of zichzelf verkiesbaar te stellen. Nadat een aantal geleerden zich over dit aspect gebogen hebben, kwamen zij tot de conclusie dat het niet in de strijd is met de sharia, het verbieden ervan daarentegen wél. Oeps, foutje. Een ‘beter laat dan nooit’ en ‘get your facts right suckers’ is het enige wat er in mij opkwam. Eind dit jaar zouden vrouwen eindelijk mee mogen doen met de verkiezingen, een belofte die ook in 2005 gemaakt is, maar op het laatste moment is ingetrokken. Het land zou ‘nog niet klaar zijn’ voor vrouwelijke kiezers.
Manal al-Sharif, een Saudische vrouw heeft via social media alle vrouwelijke landgenoten opgeroepen om 17 juni massaal achter het stuur te kruipen en een wet af te dwingen die de gelijkheid van mannen en vrouwen handhaaft en die er tevens voor zou moeten zorgen dat ook vrouwen mogen autorijden. Helaas is zij zelf enkele dagen geleden opgepakt en zal ze erop moeten vertrouwen dat de rest van de vrouwen net zo sterk zijn als zij en haar plannen voortgezet worden. Wat veel mensen niet weten, is dat er geen geschreven wet is die vrouwen verbiedt te rijden, de mannelijke machthebbers accepteren het gewoonweg niet. Des te meer besef ik me dat het niet de islam is die vrouwen dingen ontzegd en onderdrukt, de mannen kunnen er daarentegen wel heel wat van. Laat daarmee ook gelijk duidelijk zijn dat Saudie Arabië het enige (islamitische) land ter wereld is, die vrouwen verbiedt achter het stuur te kruipen.
Nadat de president van Tunesië, Zine el Abeddine Ben Ali werd verdreven uit zijn land werd hem de toegang ontzegd in Malta waarna hij zijn privéjet weer instapte om door te gaan naar Frankrijk. Meneer Sarkozy zag ook niet veel in het behuizen van een oorlogsmisdadiger en weigerde hem ook. Vervolgens vloog hij door naar Dubai, maar nadat de wielen van het vliegtuig de Dubiaanse grond raakten, mocht hij alweer vertrekken. Eindbestemming? Uiteraard, het land van de tegenstrijdigheden: Saudi Arabië. De president van Yemen die na 3 maanden goed is voor zo’n 300 doden, is tevens gevlucht. Conclusie: oorlogsmisdadigers (lees: moordenaars, massa-afslachters, Jack the Rippers in’t kwadraat) worden gastvrij opgenomen op heilige bodem, máár, vrouwen die rijden zou in strijd zijn met de islam. Right..
Het land met de koning die bekend staat hypocrisie hoog in het vaandel te hebben staan, heeft zijn reputatie wederom eer aan gedaan. Het niet laten rijden van (islamitische) vrouwen heeft niets met religie te maken, het is puur machtsmisbruik door in dit geval, islamitische mannen. Overigens zijn er heel wat mannen die blij zouden zijn als hun vrouwen zouden mogen rijden, dat scheelt flink in de maandelijkse kosten.
Conclusie: Free our Saoudian women!